സുര്യകാന്തി പൂക്കളുടെ ഒരു വയൽ

വാക്കുകൾക്കു മാത്രം അകലെയായ ഒരു പ്രണയവുമായി, കാഴ്ചയുടെ അറ്റത്ത്‌ നമ്മൾ പരസ്പരമുണ്ടാവാൻ തുടങ്ങിയിട്ടു നാളുകൾ കുറെയായില്ലേ..

സുര്യകാന്തി പൂക്കളുടെ ഒരു വയൽ നമുക്കു ചുറ്റും നിറയുന്നതും, ചിത്രശൽഭങ്ങളുടെ ഒരു കൂട്ടം  നിന്റെ കണ്ണിറങ്ങി വരുന്നതും....

നീയാം കടലിനു
കരയാവാം ഞാൻ
സ്നേഹ തിരയിലെ
മണൽ ആവാം ഞാൻ

കവിത

നിന്നിൽ നിന്നു അടർന്നു പോയ
നിന്നിലേക്കു എത്താൻ കൊതിക്കുന്ന
ഒരു തുവൽ മാത്രമാണു ഞാൻ
മഞ്ഞു പുതക്കുന്ന പുലരികളിൽ
നിന്റെ ഹൃദയത്തോടു ചേർന്നു
പതുങ്ങിയുറങ്ങാൻ കൊതിച്ചിരുന്ന ഒരു തുവൽ

ഈ ജനലുകൾ തുറന്നിടട്ടെ
അതിന്റെ തിരശീലകളും മാറ്റട്ടെ
ഒറ്റ പെടുമ്പോഴൊക്കെ പെയ്യാറുള്ള
ഒരു ചെറു ചാറ്റൽ മഴ
കുന്നിറങ്ങി നെൽ വയലിലൂടെ
ഒരു തണുത്ത കാറ്റുമായിവരും
ഞാനെന്ന തുവൽ നിന്നിലേക്കു ചേരാൻ
അത്രമാത്രം മതി.

ഉടുക്ക്‌

അവളെയോർത്തു ആടിയ കാവടിയും
കൊട്ടിയ ഉടുക്കും വെറുതെയായി.

നമ്മൾ എന്ന ഒരു വരി കവിത

ഞാൻ
നന്മ കണ്ടത്തെന്നാവാത്ത
നാലുവരി കവിത മാത്രം

നീ
എഴുതേണ്ടെ പുസ്തകത്തിന്റെ
ആദ്യത്തേയും അവസാനത്തേയും താളും

ആരോ പേരിട്ടു ഈ പുസ്തകത്തിനു
നമ്മൾ എന്ന ഒരു വരി കവിതയെന്നു

നീയാം കടലിനു

നീയാം കടലിനു
കരയാവാം ഞാൻ
സ്നേഹ തിരയിലെ
മണൽ ആവാം ഞാൻ

വാക്കുകൾക്കു മാത്രം അകലെയായി

ഒരു പൂവിന്റെ ചിറകിലേറി
പൂമ്പാറ്റയുടെ ഇതളിൽ
ഒരു വസന്തം

വാക്കുകൾക്കു മാത്രം
അകലെയായി
ഒരു പ്രണയം

നീയാം കടലിനു
കരയാവാം ഞാൻ
സ്നേഹ തിരയിലെ
മണൽ ആവാം ഞാൻ